Eén van de oorzaken van de kerkelijke Reformatie die in 1517 begon met Maarten Luthers 95 stellingen, was een typische ontdekking van de Renaissance: de betekenis van het onafhankelijke individu, met zijn eigen persoonlijke mening. Dat wordt door niets duidelijker uitgedrukt dan door Luthers woorden voor de Rijksdag te Worms (1521), die ongeveer als volgt luidden: ‘Al zouden alle pausen en concilies het zus zeggen, en ik lees het in mijn Bijbel zo, dan houd ik mij aan de Bijbel.’ Dat is typisch Renaissancistisch én typisch protestants. ‘Vrijheid van exegese’, zo wordt het ook wel genoemd: je mag de Bijbel uitleggen zoals het jou goed dunkt.