Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
God
02 april 2015
door
Jeffrey Schipper
"De mens heeft van alles tegen God"
"God hoeft door Jezus’ offer niet op andere gedachten gebracht te worden. Juist de mens moet ‘umgestimmt’ worden." Koert Koster schreef recent het boek ‘Zicht op het Kruis - verzoening met God en mensen’. Met zijn uitgave wil de auteur het thema verzoening ‘grondiger doordenken’. "Het onderwerp raakt mij als persoon en de verzoening van Jezus heeft mijn leven bepaald."
Verzoening heeft je leven bepaald, zeg je. Op welke manier komt die verzoening in je leven tot uiting?
"Heel praktisch gezien, kan ik zeggen dat ik probeer om in vrede en harmonie met mijn omgeving te leven. Ik weet bijvoorbeeld dat God van mij vraagt om mij verzoenlijk op te stellen ten opzichte van mensen die mij, al of niet bewust, kwaad doen. Ik probeer hen in Jezus’ naam te vergeven, omdat God mij in Christus alles vergeven heeft. Christus’ werk op het kruis is daarbij leidend en uitgangspunt. Gods liefde voor mij is de maatstaf om anderen vandaag lief te hebben. Weliswaar in zijn kracht. Zo werkt de verzoening in mijn leven door."
Welke aspecten van verzoening zijn in jouw ogen onderbelicht gebleven?
- "Het feit dat God de mens van meet af aan gunstig gezind is. De orthodoxe visie zet in bij een God die door een zoenoffer tot bedaren – en op positieve gedachten - moet worden gebracht. Ik zie in de Schrift een God die – van het begin af aan - verzoening wil. En dat niet alleen. Hij bedenkt daar namelijk zelf een plan voor en Hij stippelt een traject uit. Dat doet Hij echter niet alleen. God de Vader en God de Zoon gaan samen op weg. In liefde tot het einde."
- "De verzoening moet wat mij betreft starten en eindigen bij de drie-eenheid. Anders wekken we de suggestie van een God die door de Zoon op andere gedachten en tot kalmte komt. Dan creëren we een ‘God tegen God’. En we lezen juist dat God de wereld liefheeft (vgl. Joh.3:16). God blijft in relatie staan tot de zondige mensenwereld. Daarom moeten we af van de idee dat God als zodanig iets tegen de mens zou hebben. De mens mag komen met zijn zonde: wantrouwen, hoogmoed, trots, opstand, rebellie en ongehoorzaamheid."
- "De mens blijkt van alles tegen God te hebben. De mens wantrouwt God en komt tegen Hem in opstand, terwijl Hij te vertrouwen is. God hoeft door Jezus’ offer niet op andere gedachten (‘umgestimmt’) gebracht te worden. Juist de mens moet ‘umgestimmt’ worden. Hij moet positief over God gaan denken en Gods liefde voor zondaren aan het kruis zien. Tegelijkertijd mag hij diep doordrongen worden van zijn eigen kwaad en het bloed dat hij aan zijn handen heeft door Gods Zoon te kruisigen. Juist deze laatste facetten van Jezus’ kruis, namelijk dat wat wij Hém hebben aangedaan en wat wij erin zien, wordt in een meer moderne kijk op de verzoening benadrukt. En dat lijkt me essentieel voor een evenwichtig zicht op het kruis."
Je belicht ook de intermenselijke kant van het thema verzoening. Hoe?
"De verzoening van mensen met God is de basis voor de verzoening tussen mensen onderling. Wat God in Christus voordeed, mogen wij Hem in principe nadoen. Gods vergeving is de maatstaf (vgl. Ef.4:32). Ik laat zien dat mensen soms hulp nodig hebben om uit een impasse te komen. Door Golgotha is het in beginsel mogelijk om de impasse te doorbreken. Golgotha is de uitvalsbasis waarvandaan vijandige groepen elkaar kunnen vinden. Rondom Jezus’ kruis wordt de vijandschap tussen jood en heiden opgeheven (vgl. Ef.2:13 e.v.). Dit is een voorbeeld uit de Schrift dat ik bespreek."
"Een ander voorbeeld dat ik behandel, is ‘Zuid-Afrika’. De Waarheidscommissie is samengesteld om vijandige partijen uit te nodigen met als doel: verzoening. Dit proces is uniek in onze geschiedenis. Ik gebruik deze geschiedenis als opstap voor de vraag: ‘Wat kunnen wij leren van de wijze waarop Desmond Tutu en de zijnen optraden?’"
De invulling van de eredienst wordt grotendeels door de verzoening bepaald. Hoe kan een kerk/predikant voorkomen dat het een vanzelfsprekende boodschap wordt?
"Een predikant moet zich allereerst bewust zijn van valkuilen (bijvoorbeeld voorkeuren en stokpaardjes). Het over benadrukken van één aspect – bijvoorbeeld alleen de Goddelijke óf alleen de menselijke kant ervan – kan zo’n valkuil zijn. Wat de mens in het kruis ziet, mag net zo goed beklemtoond worden als dat wat God erin ziet. Als de verzoening eenzijdig het werk van God is, zonder dat de mens in beeld komt, mist de kerk een wezenlijk aspect."
"Door diverse thema’s ter hand te nemen, bewandelt de kerk een meer evenwichtige weg. Hierbij kan zij denken aan: zonde, schuld, belijdenis, bekering, wedergeboorte, vergeving, verzoening en vrede. Wanneer deze – aan verzoening gerelateerde onderwerpen – genoemd en besproken worden, voorkomt zij de verabsolutering van slechts één aspect of thema."
Deel dit artikel op:
Stitcher