Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Levensverhaal
23 december 2013
door
Redactie
Mattheus en ik - documentaire over Mattheus van der Steen
"Ik geloof dat mensen door wilskracht meer kunnen dan ze denken. Maar ik noem die kracht niet de Heilige Geest." Dat vertelt filmmaker Victor Vroegindeweij, naar aanleiding van zijn
documentaire over Mattheus van der Steen.
In de film ontdekt de filmmaker wat hij kan leren van zijn vriend Mattheus van der Steen, een ambitieuze en vurige evangelist die sterk gelooft dat ziekte niet van God komt en dat Diezelfde God mensen ook wil genezen van ziekten in Jezus' naam. Ook gelooft hij dat iedereen Jezus nodig heeft in zijn of haar leven. De film resulteerde in een open en eerlijke zoektocht waarin Vroegindeweij leerde begrijpen en waarderen wat christenen als Mattheus geloven.
Victor Vroegindeweij: "Wat je ziet, is dat de pinksterbeweging keihard aan het groeien is terwijl alle traditionele christelijke stromingen 'in decline' zijn. Dat wilde ik onderzoeken. Wat kan ik er van leren?"
"Het christelijk geloof biedt toch antwoorden op vragen die we allemaal hebben: waarom zijn we hier op aarde? Wat komt er na de dood? Wat is het nut van het bestaan? In mijn atheïstische wereldbeeld worden die vragen niet echt geadresseerd, terwijl die in het christelijk geloof wel centraal staan. Ik vroeg me af of het mij iets te bieden had."
Genezing uit eigen kracht
In de film gaat Victor mee op reis naar Myanmar waar Mattheus van der Steen met TRIN grote evangelisatie- en genezingsdiensten houdt. Er wordt gebeden voor de genezing van honderden zieken. In beeld staat Victor aan de zijkant alles op z'n gemakje te bekijken, terwijl mensen in extase zingen tot God en Mattheus er op los preekt. Tijdens de dienst komt er een man het podium op lopen die zegt te zijn genezen. Hij kan weer lopen. Na de dienst, op weg naar het hotel, praat Mattheus er met Victor over. Want de filmmaker vraagt zich af of het wel echt de kracht van God is. "Ik geloof dat mensen door wilskracht meer kunnen dan ze denken," vertelt hij mij. "Het is voor mij niet een teken dat God er is. Zo'n genezing zie ik als wilskracht. Opgestuwd door muziek, de energie die er is, de vriendschap die er ook wel heerst, kunnen mensen, denk ik, iets wat ze daarvoor niet kunnen."
Even daarvoor is in de film te zien hoe Victor voor zich laat bidden, omdat hij depressieve gevoelens heeft. Dit gebeurd in een zogenaamde 'healingroom'. Mensen komen daar om voor zich te laten bidden. Twee christenen, een man en een vrouw, bidden er voor Victor en zeggen ook beelden te ontvangen van God, die betrekking hebben op Vroegindeweij. Zo zouden ze doorkrijgen van God dat hem geweld is aangedaan. 'Herken je je daarin?' vraagt de vrouw. 'Nee,' antwoordt Victor nuchter. 'Is er dan emotioneel geweld geweest?' 'Nee,' antwoordt Victor opnieuw. Het maakte allemaal geen indruk. "Het kwam ook niet over als een healingroom, maar als een overtuigingsroom. Omdat de mensen mij wilde overtuigen van hun geloof in God. Althans, dat gevoel kreeg ik."
Victor veroordeelt christenen totaal niet in de film. Dat is dan ook keer op keer in de film terug te zien. Ook wanneer er een vrouw in Myanmar huilend naar hem toe komt om te vertellen dat Jezus zo ontzettend van hem houdt en hem om de hals vliegt; een ietwat onverwachtse en opmerkelijke ervaring voor hem. "Ik ben geen moralist. Ik probeer gewoon te achterhalen wat de mensen geloven en op dat moment menen te doen. Dat is mijn basishouding."
Kerkdiensten
Voor de film bezocht Victor Vroegindeweij meerdere kerkdiensten van de kerk van Mattheus. Je ziet hem gezellig meeklappen en lachen. Hij heeft het naar z'n zin. Achteraf bevestigt hij dat. "Er heerst echt een supersfeer. Mensen lachen naar elkaar, zijn vriendelijk. Het is echt een van de beste sferen waar ik deel van heb mogen zijn. Ik ben nu bezig met een kickboksfilm." Lachend: "Dat is toch anders. Daar kijk je toch een beetje uit of je niet tegen iemand aanbotst."
De doopdiensten vond hij misschien het mooist. "Mensen waren daar enorm eerlijk en puur. Dat vond ik de meest krachtige momenten. Je zag daar ook waarom de Heilige Geest beweging zo krachtig is. Het spreekt echt het individu mee. Mensen ervaren een crisis en vinden vervolgens in God een enorme steun. Dat is veel effectiever dan welke psychotherapie dan ook." Die ervaring bracht hem ook tot de uitspraak in de film dat het 'Heerlijk moet zijn om te geloven.' "Natuurlijk. Ik zou wel willen. Ook omdat het zo puur is en het antwoord geeft op existentiële vragen. Het leven is een stuk gemakkelijker wanneer je gelooft. Je kunt je dan altijd beroepen op een hogere Macht. Wij atheïsten moeten het allemaal zelf doen."
Kanker
Het meest opvallende aan de film met Mattheus van der Steen is dat hij gedurende de film veel hamert op de bovennatuurlijke genezingskracht van God. Tot zijn vrouw kanker krijgt. Dan lijkt hij een stuk genuanceerder. Victor: "Dat was heel heftig. In die tijd waren we heel dicht bij elkaar gekomen. Het was interessant om te zien hoe ze daar mee omgingen, omdat zij overal genezing 'brengen' tijdens hun campagnes. Mattheus legde uit dat hij, ondanks dat hij ook bad voor de genezing voor zijn vrouw Rebekka, nu niet twijfelde om naar de dokter te gaan. Dat vind ik een interessant gegeven. Het laat zien dat je dus kennelijk niet altijd hoeft te bidden." Vandaag de dag gaat het goed met de vrouw van Mattheus. "Er zit ook een grote kracht in de medische wereld."
Wat heb je nou echt geleerd van de film als filmmaker?
Victor Vroegindeweij: "Ik denk dat ik heb geleerd dat religie een houvast biedt in het leven. Je kunt dan beter omgaan met dingen als verdriet en ziekten. Aan de andere kant heb ik geleerd dat het niks voor mij is. Ik ben er veel te nuchter voor. Ik zal mijn heil niet kunnen vinden in religie. Helaas."
Bekijk hier de hele film.Deel dit artikel op:
Stitcher