Daar zitten ze, middenin de kerkzaal tussen alle gezinnen in. De zoveelste kinderdoopdienst van dit jaar, weer een pijnlijke confrontatie met hun gemis. Ze willen ook zo graag een kleintje van zichzelf, maar wachten al jarenlang. Elke maand weer die teleurstelling, van hoop naar wanhoop, ziekenhuis in, ziekenhuis uit. En nu, na weer een mislukte behandeling zitten ze in de kerk. Een plek waar je met jouw verdriet terecht zou moeten kunnen bij mensen die er voor je zijn en voor je bidden. Toch voelt het soms eenzaam. Deze dienst draait alles weer om het krijgen van kinderen, ziet iemand hun pijn en verdriet?