Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Plotseling loopt er tijdens de kerkdienst, terwijl je uit volle borst een psalm zingt, iemand naar voren. Hij pakt de microfoon, de gemeente valt stil. Vol overgave brengt de ongenode spreker zijn boodschap: "Het orgel is niet christelijk, wij mogen het in de kerk niet gebruiken. Het komt niet voor in de Bijbel, ook in de kerkgeschiedenis was men al tegen het orgel. In postmoderne films hoort orgelmuziek vaak bij schurken en demonen, wij moeten stoppen met het orgel."
Mensen zijn geraakt, er ontstaat een discussie, en langzaam komen er steeds meer mensen die ook tegen het orgel zijn. Maar jij denkt dan: wat is dit voor gekkigheid? Je gaat het orgel verdedigen, niet per se omdat je orgelmuziek zo mooi vindt, maar omdat een anti-orgel regel niet hoort in de Kerk van Christus. Je bent niet pro-orgel, maar tegen een onzin-verbod, tegen een geloof waarin christenen telkens regels en wetjes op weten te diepen uit de Bijbel of de kerkgeschiedenis. Elke ketter heeft zijn letter, elke wetticist een tekst tot twist.