Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Ik ving een gesprekje tussen twee jongeren op.
"Heb je je tóch laten vaccineren?"
"Ja, ik moest haast wel, want ik werk in de zorg!"
"Nou, dat maakt niks uit. Zo ben je mijn vriendin niet meer!"
Ze meende het niet, maar haar opmerking had wel een serieuze ondertoon, zo van: ‘Ben jij ook al overstag gegaan, laat je mij als niet-gevaccineerde in de steek?’ Van harte had die verzorgende het trouwens niet gedaan, maar de maatschappelijke druk is groot.
En ik moet zeggen: de geestelijke druk soms ook. Op een avond vorige week vloog het me aan. Zouden al die Staphorsters zich vergissen? Zou ik me vergist hebben? Moeten mijn vraagtekens bij vaccinatie veranderen in uitroeptekens? We merken toch dat juist niet-gevaccineerden bijdragen aan het oplopen van ‘de cijfers’? Stel dat ik mij in mijn verzet vergis? Dan is dat schuld tegenover mijn naaste en tegenover God.