Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
BDS? Is dat een fietsmerk of een toneelvereniging? Wie zal het zeggen. Het staat in elk geval vooral voor ‘Boycot, Desinvesteren en Sancties’, een beweging die ernaar streeft de staat Israël politiek en economisch te isoleren. Formeel is de doelstelling dat men een eind wil maken aan de veronderstelde verdrukking van de Palestijnen. Maar het draait altijd uit op een anti-Israëlprogramma. Israël heeft het gedaan en de Palestijnen zijn standaard slachtoffers.
De BDS scoort hoog in het spectrum van het brede antisemitisme. Als je ziet wat er wereldwijd aan grimmigs wordt verkocht onder de naam BDS-movement, word je niet vrolijk. En ik was juist zo vrolijk opgestaan. Waarom? Wel, omdat ik lid ben van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Ik begrijp uw verbazing, maar ik meen het echt, al hoor je in een column een beetje te overdrijven. Maar over de PKN straks meer. Eerst nog even over die BDS. Het doet me denken aan het ‘Kauft nicht bei Juden’. Daarmee begonnen in 1933 de nationaal-socialisten de isolatie en blackmailing van de joodse gemeenschap. Het is kennelijk een beproefde methode. Je maakt de wereld niet in één dag rijp voor een gedachtenverandering. Maar stukje bij beetje kruipt het om je heen. Ga het ‘het’ begrijpen. En op een dag, na veel stukjes en beetjes, ben je een antisemiet. En moet dit Israël van het toneel verdwijnen. Het ‘geestelijke’ Israël loopt natuurlijk geen gevaar. BDS… was het maar een fietsmerk.