Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Hoera! Ik ontving een kritische opmerking over de verkwiste kilometers waarover ik gisteren sprak. “Geweldig dat u zoveel tijd besteedt aan één enkeling, maar het kan toch niet zo zijn dat één enkeling minder belangrijk is dan tien enkelingen?! En als dat dan wel zo zou zijn, waarom heeft u dan tien mannen nodig voor een volwaardige synagogedienst?”.
Laat ik vooropstellen dat ik altijd erg verheugd ben als er kritiek is. Meerdere keren per dag spreken we over de Uittocht uit Egypte. In het Hebreeuws heet Egypte ‘Mitsrajim’. En de vertaling van Mitsrajim luidt: grenzen. Met andere woorden wordt van eenieder verwacht om voortdurend zijn grenzen te doorbreken. Te stijgen op de spirituele ladder. Iedere dag een beetje beter worden. Omdat Pesach-Joods Pasen (Uittocht uit Egypte) alweer zeven weken achter ons ligt, ga ik daar verder niet op in. Maar: om mijn persoonlijke Mitsrajim te verlaten, mijn beperkende grenzen en beperkingen te doorbreken, moet ik eerst de Tien Plagen ondergaan. En de eerste plaag was dat het koude water van de Nijl veranderde in warmbloed. En dus was de economische slagader van Egypte, hun afgod, uitgeschakeld.