Ken je de semitische cultuur een beetje dan weet je dat deze ontmoeting een vorm van verzoening weerspiegelt, vergelijkbaar met de hereniging van Jakob en Esau (Gen.33). Dat doe je niet zomaar. Om het in andere woorden weer te geven; Ismaël, de wilde ezel van een man, heeft zich – ondanks zijn opstandige aard - geschikt in de rol van Isaak, de go’el. Hij erkent zijn meerdere in zijn jongere broer door hem onder ogen te komen. Wat een bemoediging en wat een beginpunt van herstel als je dit plaatje dieper tot je door laat dringen.