U schrijft dat ‘het beeld van God humaner en vriendelijker is geworden’ in christelijke/kerkelijke kring. Waar is deze waarneming op gebaseerd?
“Ik heb de indruk dat in veel preken de vriendelijke kant van God benadrukt wordt, dat blijkt ook uit onderzoek. Dit leidt in de rechterflank van de reformatorische gezindte tot een tegenreactie, waardoor er meer nadruk wordt gelegd op Gods toorn en oordeel. Toch wordt ook in reformatorische kerken steeds minder gewezen op de notie van de hel, omdat predikanten ermee verlegen zijn. De wereld is seculierder geworden. We kennen allemaal mensen die niet of nauwelijks meer in God geloven. In zo’n wereld doe je niet zo gemakkelijk stevige uitspraken over de hel. Het heeft namelijk betrekking op je buren, broers, zussen en kinderen. En ergens ben ik erg blij met die voorzichtigheid. De hel is te verschrikkelijk om er goedkoop over te praten.”

De vraag is of de evangelicalisering van christelijk Nederland en de opkomst van de evangelische beweging aan dit humanere en lievige godsbeeld hebben bijgedragen.
“Bedenk dat de evangelische beweging voortkomt uit opwekkingsprediking. Dat ging in de vorige eeuw gepaard met een nodigend én waarschuwend karakter, want ‘het loopt verkeerd met je af als je Jezus niet aanneemt’. Ook de evangelische beweging heeft in dat opzicht een verandering ondergaan. Het waarschuwende element is veranderd in: ‘God wil dat je een goed leven hebt en Hij heeft het beste met je voor.’ Ook onder evangelische christenen komt de overtuiging dat God als Rechter oordeelt minder uit de verf dan voorheen.”