God is niet een ambtenaar achter een loket

Er zijn maar weinig mensen die het leuk vinden om ergens voor in de rij op je beurt te wachten. Ik moest eens aan het loket van een Spaanse bank zijn. Het was gelukkig niet druk; er was slechts 1 persoon vóór mij en die was al aan de beurt. Het viel mij op, dat er zo’n 2 meter van het loket een gele tape over de vloer geplakt was met de woorden “ESPERA AQUI”. Het duurde even, maar na enig taalonderzoek begreep ik dat daar “WACHT HIER” stond en dat ik achter die streep op mijn beurt moest wachten om degene voor mij enige privacy te gunnen.
Nu had degene vóór mij best veel tijd nodig, zodat ik als vanzelf de vloertekst ging herkauwen. Best opmerkelijk dat in het Spaans voor wachten, verwachten en hopen hetzelfde woord gebruikt wordt. Zou wachten dan iets met hopen te maken hebben? En is een wachtkamer dan tevens een hoopkamer? En is de “binnenkamer” dan ook een soort wacht/hoop-kamer?
Het is wel zo dat het in de dagelijkse Jezusmeditatie van de pelgrimsherberg even kan duren voordat je “aan de beurt” bent. Bij mij kan het wel eens een half uurtje duren voordat ik verbinding met de Heer ervaar. In die “wacht”-tijd kan er van alles door mij heengaan. Aanvankelijk veel alledaagse beslommeringen en gedachten over mensen en dingen. Na een reeks dwaalgedachten wordt me duidelijk dat er een zekere focus nodig is voor dat heerlijke contact. Jezusmeditatie is niets anders dan je in totale overgave met je wil en je geloof richten op de Heer. Wachten wordt dan verwachten en met een groeiend verlangen hopen op dat genadevol ervaren van Gods tegenwoordigheid.
Voor de duidelijkheid: de Heer is niet een ambtenaar achter een loket of een hoogheid die uit voornaamheid mensen op zich laat wachten. Het heeft vooral met mijn traagheid en gebrek aan focus te maken dat er geen instant respons is. Want de Heer is immers altijd present. Er moet een knop om in mijn binnenste en net zoals ik vaak bij het klussen een stuk gereedschap kwijt ben, kan ik niet zo snel de juiste schakelaar vinden. Toch is het ook iets wat de Heer laat gebeuren als een training in verwachtingsvol geloof; ongeacht de omstandigheden.
Er zijn verrassend veel mooie bijbelteksten over wachten en hopen op de Heer en Hem verwachten. Vooral David had het daar veel over. Nu hoor ik iemand mompelen dat de meeste verwachting-teksten gaan over de wederkomst of over een eventuele opname of de ontmoeting met God na dit leven. Dat is natuurlijk mooi, maar nog wel erg onbereikbaar. Zou het niet zo kunnen zijn dat veel van die teksten vooral voor het “hier en nu” bedoeld zijn? Als we in ons bewustzijn uit het “daar, dan en toen” stappen? Zou het niet zo zijn dat de Heer ook nu op onze hoop en verwachting wil anticiperen?
“Jongelingen worden moede en mat, zelfs jonge mannen struikelen, maar wie de Here verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden; zij lopen, maar worden niet moede; zij wandelen, maar worden niet mat.” (Jes. 40, 30-31)
Dat is nou zo’n tekst die maar zo ter plekke en terstond effectief kan worden. Omdat de Heer ons niet lang laat wachten als we Hem verwachten.
Dit artikel is afkomstig uit de nieuwsbrief van Oasis Trails. In een Spaans dorpje, aan het pelgrimspad naar Santiago de Compostela, runt de Oasis Trails gemeenschap een kleine herberg. Het is een gemeenschap van gelovigen, die de gasten zowel praktisch als geestelijk met Jezus, het Levende Woord, in contact wil brengen. Heel praktisch en betrokken, op een manier die bij de gasten past. Lees hier meer over de Oasis Trails.
Praatmee