God doet grote dingen in Oeganda
Dinsdagavond 9 augustus kwamen we na een lange vliegreis van ca. elf uur rond middernacht aan in ons hotel in Kampala, waarvandaan we de volgende dag met de auto naar Kitgum, in het noorden van Oeganda, zijn gereden. Een reis van negen uur, incl. een lekke band. Drie Oegandese collegaās op de achterbank en wij daarvoor op de stoelen. Gelukkig zat er een airco in de auto. Geen overbodige luxe. Iedere reis met de auto wordt overigens begonnen met gebed. Zo gauw iedereen zit, klinkt er een gebed vanaf de achterbank, waarin gevraagd wordt om Gods bewaring. En als we aangekomen zijn op de plek van bestemming, klinkt het: āThanks God for safe travelling.ā Een leerpunt voor ons, nuchtere Nederlanders.
Donderdag stond helemaal in het teken van de diplomeringen. Het programma dat zou starten om tien uur, begon een uur te laat. Bij aankomst moesten de partytenten nog worden opgebouwd. De genodigden en de studenten zijn hier blijkbaar al helemaal op ingesteld. Want tot elf uur bleven ze binnendruppelen. Ook de tijden die de sprekers kregen toegemeten, werden ruim overschreden, zodat het totale programma meer dan twee uur uitliep.
De in toga geklede studenten kwamen in processie het terrein op, terwijl de muziekgroep het āTo God be the gloryā speelde, zie hieronder de video. Veel zang kenmerkte deze bijeenkomst, waarin ook een tweetal studenten het woord voerden en vertelden hoe de cursussen van NET hen geraakt hadden. De ene student, Anthony, gaf aan hoe hij nu veel meer structuur in zijn preken had dan voorheen en kon merken hoe dit veel beter overkwam bij de hoorders. De andere student, Bongomin, vertelde hoe hij veel meer oog had gekregen voor pastoraat en mocht merken zo tot zegen te zijn. Nadat ook coƶrdinator Cate Nattabi en de directeur van NET Foundation Raymond Warnaar het woord gevoerd hadden, kregen de studenten hun certificaten uitgereikt en werd de ceremonie afgesloten met een fotosessie.
Zaterdag werd dit programma herhaald in Nwoya, zoān drie uur verderop. Deze groep zou wat ingetogener zijn, zo kregen we te horen. Niets was minder waar. Ook hier waren de mensen oprecht blij. Er werd gezongen, gedanst en regelmatig klonk het āPraise the Lordā. Het is ook mooi om te zien hoe bij deze mensen het hele lichaam meedoet met feestvieren. Voor de bijeenkomst in Nwoya sprak ik Dennis Omara. Hij is pastor in de streek Nwoya, ca. twee kilometer vanaf de plek waar de ceremonie plaatsvindt. Dennis heeft veel gehad aan de trainingen van NET. Op mijn vraag welke cursus er wat hem betreft uit sprong, zegt hij: āAl de cursussen die ik gedaan heb zijn heel waardevol. Het is lastig te zeggen wat ik de beste cursus vind. Als ik toch een keus moet maken, dan is het āTake care of my sheepā.
āTake care of my sheepā is de benaming voor de cursus āGodās call to ministryā. Het zijn de themaās die in deze cursus aan bod komen die deze pastor inspireren. āWe hebben hier geleerd op een goede wijze leiding te geven aan onze gemeenteleden. We hebben een boodschap voor mensen die ziek zijn. Maar ook hebben we geleerd om mensen met geloofsvragen te bemoedigen.ā
Nadat ook hier de cursisten allen hun certificaat hebben gekregen en de fotoceremonie is afgerond, krijgen we nog een maaltijd aangeboden, waar we dankbaar gebruik van maken, voordat we beginnen aan de vijf uur durende rit terug naar Kampala. Wanneer we net op weg zijn, blijkt de brandstof op een paar druppels na op te zijn. Koortsachtig gaat de chauffeur op zoek naar een pomp. We merken zijn twijfel. Van de achterbank klinkt het: āIets meer vertrouwen op God. Hij zorgt wel voor een pomp.ā En inderdaad: God voorzag in een pomp.
Inmiddels zijn in Oeganda al weer nieuwe groepen van start gegaan. Ook voor hen ligt een traject van drie jaar. Bij deze nieuwe projecten worden assistent trainers ingezet, die net bij de afgelopen graduations hun eigen certificaat hebben ontvangen. God gaat door met Zijn werk. Het is mooi hoe onze coƶrdinator Cate Nattabi dit verwoordde: āOver een aantal jaar zal Oeganda veranderen. Deze impact gaat gemerkt worden. God doet grote dingen.ā
Na een intensieve week zit ik weer in het vliegtuig op weg naar ons over gestructureerde Nederland, waar alles precies op tijd moet verlopen, waar vreugde veel ingetogener wordt geuit. Dat geldt ook mijzelf: de komende dagen gebruik ik om alles een plekje te geven in mijn gestructureerde leven. En in stilte ben ik blij getuige te hebben mogen zijn van deze prachtige ontmoetingen. En dan zeg ik met onze Oegandese broeders en zusters: āDank God voor deze mooie week.ā