Zwarte domineespakken zijn geen garantie (de Heilige Geest is dat wel)
Onlangs was het alweer zeven jaar geleden dat onze oudste zoon Peter plotseling overleed. In die zeven jaar is veel gebeurd. Kinderen zijn volwassen geworden. Het leven gaat door. Maar het gemis blijft.
Wij hebben als ouders gelukkig nog een paar concrete herinneringen aan hem. Zo hebben we nog zijn knuffel toen hij heel klein was.
Heel moeilijk is het moment als je iemands kleren wegdoet. Ik heb wel meegemaakt dat de jas van iemand jarenlang aan de kapstok bleef hangen. Dat kledingstuk wegdoen was wel het allerlaatste.
Nu is er ook een andere mogelijkheid. Je kunt kleding wegdoen, maar ook zelf aantrekken. En dan denk ik veel verder dan dat kledingstuk. Je kunt overnemen wat je vader je geleerd heeft. Je kunt gebruiken wat hij achterliet.
Vandaag hebben we een nieuwe generatie nodig. In de maatschappij maar ook in de kerk worstelen we met heel veel vacatures. Kijk eens om je heen. En bedenk wat jij nu kunt doen. Wat kan ik overnemen van die ander die er niet meer is?
Daarom vertel ik je vandaag het verhaal van de jas op de grond.
De jas op de grond
De profeet Elia werd op spectaculaire wijze van de aarde weggenomen. Gezeten in een wagen van vuur, getrokken door paarden van vuur steeg hij in een stormwind op naar de hemel.
Elisa was de enige die het heeft zien gebeuren.
Wat Elia achterliet, was zijn mantel. Voor Elisa was het een kostbare erfenis. En een belofte voor nog veel meer.
Die jas speelde al een rol toen Elia hem had gevraagd om zijn opvolger te worden. Elia had dat op een heel bijzondere manier gedaan. Hij had toen die jas om hem heengeslagen. Elisa had ja gezegd. Hij was met Elia meegetrokken. En zo was hij er getuige van dat Elia de laatste opdrachten van God uitvoerde. Hij ondervond van dichtbij dat Elia een groot profeet was. Voor niemand en niets bang.
Het moment van afscheid naderde.
Hoe kun je zo’n geweldig mens opvolgen? Geen wonder dat Elisa het volgende antwoord gaf op de vraag van Elia of hij nog wat voor hem kon doen: “Laat mij dubbel in uw geest delen” (2 Koningen 2:9).
Profeet word je niet zomaar.
Ook niet door een aantal jaren mee te lopen.
Een echte profeet wordt geroepen en gezalfd door God Zelf.
Anders gaat het niet lukken.
Elisa had niet gevraagd om de mantel van Elia. Hij zal in de jaren dat hij met Elia meeliep, wel een eigen mantel gehad hebben. Maar hij kreeg hem. Hij lag op de grond, toen Elia naar de hemel was gegaan. Een oude jas. Natuurlijk wel bijzonder als herinnering aan de oude profeet. Maar wat moet je ermee?
Er zijn in de loop van de geschiedenis allerlei verhalen verteld over de mantel van Elia. Zijn mantel zou te vergelijken zijn met het ambtsgewaad van de hogepriester. Heilige, kostbare kleding voor een unieke bediening. Ik heb juist de indruk dat het een heel gewone jas is geweest. Van kameelhaar gemaakt. Net zo’n jas als Johannes de Doper had. Kluizenaars droegen vaak zulke jassen, net als dominees meestal zwarte pakken aan hebben.
Maar Elisa was er heel blij mee.
Niet alleen omdat het de jas van Elia was, maar vooral omdat deze jas een bewijs was dat hij de hemelvaart van zijn voorganger had gezien. En dat hij daardoor zeker mocht zijn van het gevraagde dubbele deel van de geest. Dat had Elia tegen hem gezegd.
Elisa heeft de jas opgepakt en ging er letterlijk mee aan de slag. Lees het maar in 2 Koningen 2. Hij sloeg er mee op het water van de Jordaan en er kwam een pad.
Een toverjas?
Elisa wist wel beter. Dat is nu de kracht van de geest.
Zwarte pakken zijn geen garantie, de Heilige Geest is dat wel.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee