Hielke bezocht noodgebied Madagaskar: "Mensen eten cactusvruchten om niet te verhongeren"
Op dit moment vindt er een grote humanitaire ramp plaats op Madagaskar. Vooral in het zuiden van het Afrikaanse eiland kampen mensen met honger. Hielke Zantema (33) bezocht in januari het rampgebied om noodhulp op te zetten namens ZOA. "Het contrast tussen de situatie daar en het leven van mijn gezin thuis is enorm", aldus Zantema.
Madagaskar wordt ook wel de kanarie in de koolmijn genoemd. Het is een van de eerste landen waar klimaatverandering zo'n grote hongersnood veroorzaakt, en waarschijnlijk helaas niet het laatste. Ongeveer 1,4 miljoen mensen hebben te maken met een acuut voedseltekort, wat betekent dat zij elke dag honger lijden. Onder hen worden tienduizenden kinderen, borstvoedende moeders en ouderen het zwaarst getroffen.
Hielke Zantema is zelf vader van drie dochters (4, 2, 0). Toen hij in Madagaskar moeders en hun ondervoede kinderen ontmoette, maakte dit diepe indruk op hem. "Wanneer je de moeders spreekt zie je hoe moeilijk zij het hebben om hun kind te voeden en zelf ook ondervoed zijn. Het gigantische contrast tussen mijn gezin hier en de kwetsbare situatie van mensen die daar letterlijk moeten overleven. Dat is hartverscheurend", vertelt de vader. ZOA werkt samen met verschillende hulporganisaties, waaronder de Zwitserse christelijke hulporganisatie Medair die al 20 jaar hulp verleent op het eiland. "Zij bieden hulp in het zuiden van Madagaskar met een mobiele ondervoedingskliniek. Kinderen worden gewogen en onderzocht, vervolgens krijgen ze medische hulp en noodvoeding."
Hongersnood door klimaatverandering
Als noodhulpmedewerker houdt Hielke Zantema de situatie in Madagaskar al een paar jaar in de gaten. "Er is nu al drie jaar geen goed regenseizoen geweest", aldus Zantema. "Het is schrijnend om te zien dat mensen die zelf eigenlijk zo goed als geen ecologische voetafdruk hebben, grote gevolgen ervaren van klimaatverandering. Ondertussen heeft de manier waarop wij hier, in het Westen, leven grote invloed op mensenlevens. Klimaatverandering is niet iets wat invloed heeft op de toekomst. Het is iets wat nĆŗ al plaatsvindt en waar we nĆŗ wat aan moeten doen. Niet alleen in Madagaskar ervaren mensen de gevolgen van klimaatverandering, denk ook aan de bosbranden in Amerika, de toename van de hitte in de Sahel en de overstromingen van afgelopen jaar in het Rijngebied. Ik geloof dat we daarin allemaal onze verantwoordelijkheid moeten nemen."
In het najaar van 2021 werd de hongersnood in Madagaskar erkend als humanitaire ramp. Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken maakte 3 miljoen euro vrij voor noodhulp. Naast de al bestaande hulp zet ZOA met behulp van de financiering en giften van de achterban een voedselproject op. Daarnaast wordt er gekeken naar hoe ze gezinnen kunnen helpen in de toekomst door bijvoorbeeld zaaigoed, het herstellen van waterbronnen en nieuwe ploegen. ZOA zal in de komende maanden, samen met vier andere organisaties als Medair, ongeveer 65.000 mensen helpen in Madagaskar. Zantema is blij dat ze zo veel mensen kunnen helpen. "Madagaskar is een beetje een vergeten kindje: het ligt afgelegen doordat het een eiland is heeft het geen buurlanden waar ze steun aan hebben. De mensen daar zijn Afrikaans, maar voelen zich tegelijkertijd anders door de ligging van het eiland. Ook in het nieuws bereikt Madagaskar eigenlijk nooit de voorpagina, terwijl de nood groot is."
Hoop en wanhoop
Door het tekort aan regenval is de grond in het zuiden van Madagaskar uitgedroogd. Het is voor gezinnen die hun eigen eten verbouwen niet mogelijk om eten te verbouwen op hun land. Noodgedwongen eten ze cactusvruchten. "De vruchten hebben een soort paarse kleur waar je handen van verkleuren. Het is niet giftig, maar ook niet voedzaam", aldus Zantema. Daarnaast eten sommige gezinnen sprinkhanen of de wortels van cactusplanten. "De gezinnen die ik heb ontmoet zijn erg arm. Ik zag hoe de moeders de vruchten klaarmaakten voor hun gezin. In plaats van drie maaltijden per dag, eten ze Ć©Ć©n keer per dag de paarse vruchten. Ander eten hadden ze niet, zelfs de zaden die bedoeld waren voor het inzaaien van de akker in het nieuwe seizoen waren opgegeten." Elk jaar wanneer de regen komt heeft de bevolking weer een klein beetje hoop. Het regenseizoen is meestal van november tot ongeveer april. In de hoop dat de oogst zal slagen, keren sommige bewoners van het zuiden terug naar hun oude woonplaats. Het is nog de vraag of er dit jaar genoeg regen zal vallen.
Beeld: Medair