Bedenktijd bij abortus: betutteling of van levensbelang?
Een Kamermeerderheid wil dat de verplichte bedenktijd bij abortus wordt afgeschaft. Dat is gek, want de meerderheid van het Nederlandse volk (62%) vindt deze minimale beraadtermijn juist goed, zo bleek uit recent onderzoek van DirectResearch. Uit de tweede evaluatie van de abortuswet bleek bovendien dat de meeste abortusartsen, gynaecologen en verpleegkundigen (67%) vinden dat de bedenktijd een impulsieve abortuskeuze voorkomt. Die impulsiviteit voorkom je alleen als de bedenktijd verplicht is!
Maar het is betutteling van de vrouw om haar te vertellen hoe lang ze minimaal moet nadenken over een keuze die misschien allang is genomen en niet meer verandert, aldus Pia Dijkstra (D66). Die uitspraak zit me niet lekker. Naast de mening van professionals en het Nederlandse volk lijkt het een ongefundeerde oproep tot meer abortus en dus minder kinderen. Zou dat een doel op zich kunnen zijn?
Bevolkingspolitiek
We weten dat D66 een dubieuze geschiedenis heeft als het gaat om wat de partij zelf ooit steenkoud “bevolkingspolitiek” noemde. Kort na haar oprichting baarde de partij een gelijknamige werkgroep die met veel bombarie pleitte voor het invoeren van “goede voorlichting van verantwoordelijkheidsbesef”. Volgens de werkgroep kon het anno 1969 echt niet meer bestaan dat mensen gewoon een derde kind namen. Dan zou Nederland immers zo vol raken dat gedwongen abortus en sterilisatie onvermijdelijk wordt.
De noodzaak voor afschaffing van de bedenktijd blijkt dus nergens uit (verwrongen ideeën over het doen krimpen van de populatie daargelaten). Toch is het mogelijk dat sommige vrouwen zich belemmerd voelen door de verplichte bedenktijd. Maar moet de samenleving direct in de houding springen wanneer iemand zich belemmerd voelt? Voelen we ons niet allemaal belemmerd door de coronamaatregelen? Op zichzelf is dat geen reden om zoiets af te schaffen. De mate van belemmering moet worden onderzocht en daarnaast is het belangrijk om te kijken waar de belemmering voor dient.
Evaluatie
In de tweede evaluatie wordt inderdaad gezegd dat sommige vrouwen de termijn ziet als een belemmering. Zo’n 50 procent zou het zelfs als belastend ervaren, maar dat cijfer betreft de mening van de professionals waarvan de meerderheid ook had gezegd dat de bedenktijd een impulsieve beslissing voorkomt. Die groep merkt bovendien op dat de bedenktijd de behandelmogelijkheden inperkt, bijvoorbeeld als een vrouw geen abortuspil meer mag, omdat haar zwangerschap net voorbij de wettelijke grens komt. Hierbij gaat het om de voorkeursmethode die niet door kan gaan. Wat mij betreft is dit geen reden om deze te schrappen.
Ook in de laatste fase, kort voor de 24-wekengrens, kunnen vrouwen in de problemen komen doordat de bedenktijd een abortus wettelijk gezien onmogelijk maakt. De onderzoekers halen hierbij de 20-wekenecho aan, die handicaps bij het kind opspoort. Maar dit is een valse voorstelling. Ten eerste heb je na die echo nog vier weken om te beslissen. Bovendien kunnen abortusartsen nu al wettelijk afzien van de bedenktijd, als de mentale gezondheid van de vrouw in gevaar komt.
Ongeboren leven
Redenen om de bedenktijd te houden, beginnen al bij de toelichting die eind jaren zeventig aan het kersverse wetsvoorstel voor legale abortus werd toegevoegd. Daarin staat dat het artikel over bedenktijd bewust een stringent karakter kreeg, vanuit “één van de hoofdgedachten van het wetsontwerp, te weten de bescherming van ongeboren menselijk leven.” Ja, de Nederlandse abortuswet is een tegenstrijdig ding, maar het staat er nu eenmaal: ongeboren leven.
En dat is nu precies waar geen enkele linkse partij met u over durft te spreken. Er wordt continu aandacht gevraagd voor de ongemakken die de vrouw vanwege dit wetsartikel zou ervaren, terwijl het artikel werd ontworpen ten behoeven van dat andere mensje, dat evengoed deel uitmaakt van dit ethische dilemma. Het verschil tussen voor- en tegenstanders van abortus is dan ook dat alleen de tegenstanders erkenning geven aan twee mensen.
De laatste kans
U zou bijna denken dat ik die vreselijke abortuswet verdedig, maar ik wil dat men zich tenminste houdt aan die paar strohalmen die het ongeboren kind daarin gegeven is. De minimale bedenktijd is zo’n laatste kans. We weten dat sommige vrouwen zich tijdens die periode bedenken. Waarom zou je die moeders hun kind willen afnemen, zodat ze pas achteraf hun fout beseffen? Het zou oneindig wrang zijn als deze groep een leven lang moet lijden zodat anderen zich niet betutteld hoeven te voelen!
De wet is al zo ruim opgesteld dat een moeder het leven van haar zoon of dochter om iedere reden mag beëindigen. Is het kind van de verkeerde bedpartner? Komt het dit jaar niet uit of is het een meisje? Werkelijk alles is in ons land geoorloofd en het is voor D66, GroenLinks en PvdA nog steeds niet genoeg. Wanneer we toestaan dat zij die paar dagen bedenktijd ook nog wegkapen, is het onbedoelde kind nagenoeg kansloos tegen de krachten die weigeren het wonderlijke leven in hem of haar te waarderen.
Teken het manifest!
Het is van levensbelang dat de beraadtermijn blijft én beter wordt benut. Daarom heeft Schreeuw om Leven, samen met de SGP en de NPV, een nieuwe website opgezet: www.beraadtermijn.nl waar u vrouwen aan het woord hoort en ons manifest kunt lezen. Bent u overtuigd? Wacht dan niet langer en onderteken het manifest!
