Victor (17) is zijn eigen leraar tijdens de lockdown
Ook al woont hij in een van de armste sloppenwijken in Kampala, Uganda, de 17-jarige Victor droomt groots. Hij wil software engineer worden. Victor is goed op weg als de pandemie roet in het eten gooit. Met hulp van Milly, directeur van zijn Compassion-project, geeft hij niet op.
Als gevolg van de lockdown, verliest Victors vader zijn baan, heeft zijn moeder minder werk en sluit de school haar deuren. Victor kan dus geen lessen meer volgen, en dat valt hem zwaar. Hij zit veel thuis, samen met zijn ouders, broer en drie neven. En dat in een kleine eenkamerwoning, met slechts een paar dunne gordijnen die de woonkamer van de slaapvertrekken scheiden. Sinds de pandemie maken zijn ouders meer ruzie en is zijn extraverte broer nog luidruchtiger dan normaal. De introverte Victor kan dat nauwelijks verdragen.
Vastberaden
Victor is een van de beste studenten van zijn school en was net toegelaten tot een programma voor excellente leerlingen. Hij is dan ook vastberaden om ondanks alles tijdens de pandemie door te leren. Hij leest zo goed en zo kwaad als het gaat zijn oude aantekeningen door en grijpt elke opdracht die zijn leraar via WhatsApp stuurt met beide handen aan.
āIk schreef aantekeningen die ik op mijn telefoon binnenkreeg over naar mijn boeken, maar dat was veel te omslachtig,ā vertelt Victor. āIk klopte bij mijn Compassion-project aan voor hulp. Milly Sakira is de directeur van het project in Kampala. Ze is een bescheiden, maar krachtige vrouw. Ze groeide zelf op in extreme armoede en snapt goed met wat voor uitdagingen de kinderen uit haar project geconfronteerd worden. Victor: āMilly hielp me met het downloaden en printen van aantekeningen en opdrachten. Ook had ik op het project toegang tot internet, hier kon ik verder mee.ā
In beweging blijven
Milly kan zich als geen ander verplaatsen de ambitieuze scholier. Zelf kende ze veel teleurstellingen en tegenslagen in haar eigen leven. Desondanks bleef ze een goede leerling. āIk had maar Ć©Ć©n doel,ā vertelt ze: āmezelf ontwikkelen. Alleen dan zou ik verder komen in het leven.ā Haar doorzettingsvermogen loonde. Op een dag kreeg ze een beurs toegewezen waardoor ze naar de universiteit kon. āIk moest huilen van dankbaarheid.ā Milly hamert er bij Victor dan ook op om vol te houden en hard te blijven studeren.
Als de lockdown verlengt wordt en Victor nog langer gedoemd is thuis te blijven, zakt de moed hem in de schoenen. āIk verloor alle hoop. Twee dagen lang las ik geen woord. Toen herinnerde ik me de woorden van Milly: āBlijf in beweging, blijf doorgaan.ā Ook al kon ik niet naar school, ik kon altijd blijven leren.ā
Victor raapt de moed bijeen en zet door. Sommige vrienden lachen hem uit. Zij kiezen ervoor om in hun extra vrije tijd te werken en geld te verdienen. Ze vragen Victor om zich bij hen aan te sluiten, maar hij weigert. āExtra geld is fijn,ā legt hij uit, āmaar ik vind het belangrijker om mijn tijd te gebruiken voor school. Geld is tijdelijk, een studie geeft mij een kans op een betere baan.ā
Met elkaar
Gelukkig hoeft Victor het niet alleen te doen. Naast de hulp die hij van Milly krijgt, heeft hij twee klasgenoten met wie hij hierin kan optrekken. āWe helpen elkaar en geven onszelf zelfs toetsen!ā
Doordat hij ondanks de lockdown door kan leren, is Victors droom om software engineering te studeren op de universiteit nog steeds reĆ«el. Zijn grootste motivatie haalt hij uit zijn gezin. āMijn moeder verkoopt nu groenten om het gezin te onderhouden en krijgt weinig steun van mijn vader. Op een dag wil ik een huis voor haar laten bouwen, zodat ze niet meer hoeft te huren en in alle rust oud kan worden.ā