Deze reacties passen wat mij betreft in een patroon waar ik maar weinig grip op krijg: het maakbaarheid-ideaal dat ook in de christelijke wereld steeds dominanter wordt. Voor ieder potje een dekseltje, voor ieder probleem een pasklare interventie. Het is dit simplistische denken dat de overheid onterecht als een Messias op het schild hijst, en de verwachting wekt dat we in een wereld zonder gebrokenheid leven. De situatie op de Griekse eilanden wijst echter iets heel anders uit. Francis Spufford praat in zijn boek “Dit is geen verdediging” over de, excuses voor het taalgebruik, Menselijke Neiging Om Dingen Te Verkloten (kortweg MNODTV). De kras op de plaat, de barst in de spiegel, noem het zoals je wilt: deze wereld is verre van perfect en maakbaar. Wanneer we dit vergeten begeven we ons op glad eis.
Want wat is nu echt de situatie rondom de 500 vluchtelingenkinderen? De meerderheid in de Tweede Kamer bevindt zich momenteel ter rechterzijde. Dit betekent dat indien de ChristenUnie gaat shoppen bij de (voornamelijk linkse) oppositie, de andere coalitiepartijen (CDA/VVD) dit óók kunnen doen en hierdoor een meerderheid creëren die tegen de opvang van meer vluchtelingen is. De ChristenUnie zit nu juist in de coalitie om dat te voorkomen, en het beleid een ruk naar de humane en christelijk-sociale zijde te geven. Dat er grenzen aan deze ruk naar 'links' zitten en de andere partijen hier en daar een rode lijn trekken is niet meer dan logisch. Hier tegen ageren is gelijk aan het ontkennen van de politieke realiteit. Daarnaast doet het geen recht aan de kracht van het poldermodel als politiek en maatschappelijk bindmiddel.
De huidige politieke realiteit is voor de ChristenUnie verre van ideaal, noem het gerust een ‘gebarsten realiteit’. Maar wanneer we onze ogen sluiten voor de grenzen van onze mogelijkheden, en onszelf onterecht aanpraten dat de wereld maakbaar is als je maar hard genoeg werkt en slim genoeg politiek bedrijft, doe je geen recht aan de inherente gebrokenheid van het bestaan en de tekortkomingen van ons mensen. Het is aan de ChristenUnie om te werken in deze gebrokenheid. Soms gaat dat goed, denk bijvoorbeeld aan het kinderpardon en de dividendbelasting, en soms gaat dat overduidelijk níet goed. Dat hier kritiek op volgt is terecht, maar het soort kritiek dat politici afschildert als hypocriet en ruggengraatloos bouwt niets op en vergroot de bestaande breuklijnen alleen maar meer. Een goed besef van gebrokenheid is de eerste stap om deze kloven te overbruggen en gezamenlijk vrede te zoeken en recht te doen.
Jochem Duinhof is lid van de ChristenUnie en medewerker bij de ChristenUnie Groningen.
Lees ook: ChristenUnie stemt met pijn in het hart tegen motie vluchtelingenkinderen.
Politiek
- Coronadebat: ChristenUnie steunt nieuwe maatregelen, SGP blijft zeer kritisch
- Achterban ChristenUnie vindt dat 'klimaat' hoogste prioriteit moet krijgen bij onderhandelingen
- Waarom voor de ChristenUnie een spannende tijd aanbreekt - CIP Podcast
- Kees van der Staaij messcherp tijdens formatiedebat: "Dit is toch gewoon poppenkast?"
- Historisch moment voor SGP in strijd voor éénverdieners: 'Prachtige mijlpaal'
Meer over Politiek »
Stitcher
