De CGK laat zien dat de kerk is als een gletsjer op de Noordpool

Prof. dr. Herman Selderhuis lijkt ervoor te kiezen dat de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) zichzelf blijft. Deze kerk is geen voorstander van ‘de vrouw in alle ambten’ en ‘de acceptatie van homoseksualiteit’.

Waarom men juist deze twee wijzigingen bestrijdt, is niet onduidelijk. Deze veranderingen in de kerk wijzigen ook de benadering van de Bijbel. Tien Nieuwtestamentische uitspraken benadrukken het onderscheid man/vrouw waarbij de man gezien wordt als leidinggevend. Wanneer het ín het Nieuwe Testament gaat over de vraag ‘Wie geschikt is om een ambt te vervullen?, gaat het om mannen. Noem eens iets anders wat tienmaal in het Nieuwe Testament wordt benadrukt. God vindt het ook belangrijk. Hetzelfde geldt van homoseksualiteit. Vriend en vijand is het erover eens dat de HEERE en de Bijbel daar geen voorstander van zijn; integendeel er is zelfs sprake van een vrij radicale afwijzing. Wat blijft er van het gezag van de HEERE en de Bijbel over wanneer men toch overgaat tot acceptatie?

Kortom, die kant moeten we niet uit, moet Selderhuis denken. Mensen die er anders over denken moeten dan maar een kerk zoeken die bij hen past. Een realistisch standpunt, zo lijkt het. Er zijn andere posities mogelijk. Zo kiezen de mensen van Nashville-verklaring voor de bundeling van mensen uit diverse kerken die hetzelfde denken over homoseksualiteit. Hugo Bos van ‘Gezin in gevaar’ kiest nog weer een andere positie. Hij gaat uit van de slogan ‘de aanval is de beste verdediging.’ Wat mij interesseert is het grotere verband waarbinnen deze keuzes gemaakt worden.

Het mag duidelijk zijn dat deze twee issues – de strijd voor vrouwenemancipatie en de acceptatie van homoseksualiteit – zich wereldwijd voordoen. In Nederland is de wetgeving op deze punten ingrijpend veranderd. Niet alleen de samenleving is op deze punten ingrijpend aan het veranderen ook de kerk neigt om mee te gaan. De PKN is al overstag. De NGK en de GKV volgen. Nu kijkt iedereen naar de CGK (en daarachter de Gereformeerde Bond en De Herstelde NHK en de Gereformeerde Gemeenten.) Op zeker twee punten is de ‘Ger’ of ‘Her’ Kerk kwetsbaar.

1. De kerk is als een gletsjer op de Noordpool. Het klimaat verandert. De temperatuur loopt op. De sneeuw smelt. Kan een gletsjer zich onttrekken aan zijn omgeving? Wat de kerk betreft. Alles om de kerk heen – maatschappelijk, maar ook de kerk zelf – is in vijftig jaar sterk aan verandering onderhevig. Kan een deel van de kerk zich aan het geheel onttrekken? Helpt het om met vereende krachten tegenstand te bieden? Is de aanval wellicht de beste verdediging? Daar komt nog iets bij.

2. De gereformeerde kerken zijn democratisch samengesteld in hun wijze van besturen. De dominee mag dan de primus inter pares zijn, zelfs hij is niet veel meer dan een vrijgestelde ouderling. Uiteindelijk zal men op de kerkenraad de neuzen tellen. Meerderheid voor? dan gaat het door. Ik hoop dat de CGK deze slag niet verliest, maar een ding is zeker; de oorlog is nog niet gewonnen.

Drs. Gerard de Lange is emeritus-predikant binnen de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK). Klik hier om zijn website te bezoeken.

Deel dit artikel op: