Verdedigen of incasseren? Deze week een bijzonder moeilijke keuze voor iedere christen…
Er zijn al genoeg woorden aan vuilgemaakt. De Nashvilleverklaring is als een bom ingeslagen. Het is puinruimen en opnieuw beginnen. Een bijzonder trieste conclusie over iets wat, mijns inziens, goed was bedoeld.
Menigeen heeft zijn of haar mening kenbaar gemaakt. En helaas zat daar ook veel rottigheid tussen. Wanneer christenen zich roeren laat de samenleving zich niet onberoerd. Iets wat we al vaker hebben gezien. Ook deze keer weer. En dat in een felheid die we niet eerder hebben meegemaakt. Het kan je soms angst aanjagen welke denkbeelden er heersen over christenen in onze maatschappij.
We zullen allereerst naar onszelf moeten kijken. De hypergevoelige samenleving anno 2019 moet voorzichtig benaderd worden. Zeker wanneer het thema’s betreft die iedereen aangaan. En dat gebeurt helaas niet altijd even tactisch. Er zijn genoeg voorbeelden waar menig christen zijn wenkbrauwen bij laat fronsen. Uitlatingen die gedaan worden of opiniestukken die worden geschreven door christenen. We hebben in die zin ons lesje wel weer geleerd. Hoop ik.
Aan de andere kant is het gerechtvaardigd om kritisch te kijken hoe de media het ‘christelijk nieuws’ naar buiten brengen. Daarnaast is het ook belangrijk om te kijken naar de reacties die daarop volgen. Want het tegengeluid is ook niet mals. En zeker omdat alles maar lijkt te kunnen. Een kijkje op Twitter laat zien wat mensen daadwerkelijk denken over ‘de zware christenen’. Allereerst dus de media. Het is van wezenlijk belang dat de Nederlandse media op een eerlijke manier verslaglegging willen doen van dat wat er gebeurt in de samenleving. Dat geldt ook wanneer het nieuws betreft van een minderheid in ons land. En ik betwijfel ten zeerste of dat in deze zaak goed is gegaan. De boodschap leek enigszins suggestief en geframed. En dan druk ik me nog voorzichtig uit. Als positief voorbeeld zou ik de jongens van Podkat eruit willen lichten. Dit is een entertainmentkanaal van jongeren uit Katwijk. Zij gingen op een zeer respectvolle manier in gesprek met een dominee die de verklaring heeft ondertekend. Zeker het kijken waard!
Het gevolg is nogmaals overduidelijk. Ongeveer alle media berichtten over bovenstaande zaak. Het leverde een stormvloed aan reacties op. Bekende, maar ook onbekende Nederlanders lieten hun mening horen. En helaas was dat niet altijd even netjes. Het televisieprogramma De Wereld Draait Door (DWDD) leek het een prima idee te vinden om een parodie te maken op het lied: ‘Blijf bij mij Heer’. Verder vond de bekende voetbalanalyticus Johan Derksen het heel normaal om Kees van der Staaij een ‘gek uit Zeeland’ te noemen en de Bijbel te typeren als ‘gedateerd sprookjesboek’. En de meerderheid stemt ermee in en lacht erom. Want die ‘christengekkies’ zijn zelf ook niet helemaal normaal…
Verdedigen of incasseren? Dat is de grote vraag … Want is het niet erg slap om je nu als christenen te willen verdedigen? En is het bij voorbaat niet een kansloze missie? Is incasseren niet Bijbelser en passender in deze situatie? Eigenlijk kan ik daar voor mezelf geen goed antwoord op geven. Want ik voel het beide in me naar boven komen. Incasseren omdat ‘wij’ als christenen iets hebben losgemaakt in de samenleving. Wellicht is het beter om ‘ons’ dan even terug te trekken. Maar dat niet alleen. Verdedigen omdat ik veel reacties voorbij zie komen die echt onrecht doen aan de ondertekenaars en christenen in het algemeen. En iets in mij kan het niet verkroppen dat ‘we’ in Nederland zo worden weggezet. Het doet pijn en maakt me angstig. Want dit zal niet de laatste keer zijn. Zo realistisch moeten we zijn. Verdedigen of incasseren? Ik weet het niet …
Laurens Sok is (online) communicatiemedewerker. Bezoek hier zijn website of volg hem op Twitter.
Praatmee