Het afscheid van Pechtold en de juichstemming onder christenen
Het hing al een tijdje in de lucht. De geruchten gingen. Zaterdag 6 oktober zou Alexander Pechtold, de voorman van D66, zijn afscheid bekend maken. Menig christen hoopte daar waarschijnlijk ook echt op. Want volgens velen was het een gevaarlijke man die vooral tegen christenen zou zijn…
En ja, zaterdag was het zover. Met de woorden “het is mooi geweest” sloot hij 12,5 jaar politiek af. En dat waren bewogen jaren. Want bijna in zijn eentje maakte hij de partij weer groot(s). En wat je dan ook van hem vindt, dat was en is een knappe prestatie. Want de partij had even daarvoor nog overwogen om zichzelf op te heffen. Zo dramatisch stond het er destijds voor.
Nu heb ik mijn pen niet gepakt om 12,5 jaar Pechtold te beschrijven. Want dat hebben velen al gedaan. Menig politiek leider, columnist of tv-programma heeft hier aandacht aan gegeven. Ik ben in de pen geklommen omdat ik merkte en voelde dat er een bepaalde blijdschap onder christenen ontstond. Zeker aan de rechterflank is men maar wat blij dat hij weg is. ‘Kereltje Pechtold’ had al wel veel eerder mogen opstappen. Naast het feit dat hij een bepaalde manier van doen had, vonden velen dat hij vooral deed aan ‘christenpesten’. Altijd fel richting christenen en nog feller over de standpunten die ons als christenen lief zijn.
En nu ga ik niet ontkennen dat ik daar ook wel in kan komen. Die gevoelens komen bij mij ook naar boven. Want iedereen weet dat het gedachtegoed van Pechtold niet overeenkomt met die van Segers of Van der Staaij. En de partijen staan ook ver van elkaar af. De discussies waren fel en soms op het randje.
Toch heb ik mij wel verbaasd over het feit dat er bijna een juichstemming onder christenen ontstond. Ook tijdens een vermeende affaire zag je mensen hier een mening over hebben. Sommige christenen leken het haast mooi te vinden dat juist hem dit overkwam. Hoe meer negatieve aandacht, hoe sneller hij wel het veld zou ruimen… Het sentiment dat daarin schuilt lijkt me niet christelijk. De felste tegenstander zouden we dat niet moeten wensen. Maak het concreet en betrek het op uw eigen persoon. Hoe zou u het vinden om zo afscheid te moeten nemen? Hoe zou u het vinden als uw privéleven op straat zou komen te liggen? Hoe zou u het vinden om Twitter af te struinen en daar veel negatieve reacties zou lezen over uw eigen persoon? Vanaf de wal is het makkelijk om van alles te zeggen… Maar ó zo gevaarlijk!
Dit alles betekent niet dat we niet kritisch mogen zijn op mensen die een andere mening hebben. Het betekent niet dat we met argumenten Pechtold en zijn consorten mogen bestrijden. Maar het betekent wel dat onze basishouding netjes blijft. Een houding die niet op de persoon speelt, maar met argumenten komt. Dan blijven de woorden uit de Bijbel zeer actueel: “Alles dan wat u wilt dat de mensen u doen, doet u hun ook zo, want dat is de Wet en de Profeten.” En staan in de Wet niet de basisregels hoe wij als christenen zouden moeten leven?
Laurens Sok is (online) communicatiemedewerker. Bezoek hier zijn website of volg hem op Twitter.
Praatmee