Mijn indruk is dat dit alles een gevolg is van een zwart-wit denken, dat steeds sterker wordt. Dit zwart-wit denken is volgens mij een gevolg van niet-christelijke middelen die in worden gezet in het debat. Als je het überhaupt nog een debat kunt noemen. Is het niet eerder zo dat wij als christenen, net als het kabinet, het gesprek hebben opgegeven en de strijd met elkaar zijn aangegaan? Als ik naar mezelf kijk: ik stond altijd redelijk ‘gematigd’ in mijn visie op Israël. Ik vond dat Christenen voor Israël het vaak al snel politiek maakte en de neiging had alle acties van Israël goed te praten. Dit geldt ook voor politieke keuzes waar je grote vragen bij kon hebben.

Maar de laatste jaren is mijn sympathie voor deze stichting sterk gegroeid. Ik was deel van een kerk die weigerde het gesprek met deze stichting aan te gaan en ondertussen een stichting steunde die onze joodse wortels ontkende. Ik hoorde van afschuwelijke vergelijkingen met de Holocaust. Ik ging verschillende keren naar Israël, waarna ik bij thuiskomst in Nederland zeer eenzijdige berichtgeving vernam over Israël die het conflict altijd ‘begonnen’ was. Na de terreurdaden op 7 oktober 2023 werd Hamas slechts magertjes veroordeeld, terwijl al snel grote woorden werden gebruikt bij de reactie van Israël. Dat stak schril af bij de (mijns inziens terechte) massale steun voor Oekraïne. Demonstraties die voor Palestijnen opkwamen ontaardden vaak in vernedering, geweld, vandalisme, mishandeling en scheldpartijen, in tegenstelling tot de demonstraties die opkwamen voor Joden. Israëlvlaggen moest je maar opbergen voor je eigen veiligheid.

En voordat er direct door bepaalde mensen conclusies worden getrokken: het leed van de Palestijnen trek ik me zeker aan. De aandacht is echter zeer onevenredig verdeeld en ik zie zeer selectieve verontwaardiging. En Christenen voor Israël? Zij blijven het gesprek aangaan met hun belagers. Ook na een (naar mijn mening) vooringenomen onderzoek met een eenzijdig frame, kwam men met controleerbare feiten. En ik dacht: dát is de gezindheid van Christus. Dát is de tekst: ‘Niet door kracht of geweld, maar door Mijn Geest!’