Ik weet nog goed hoe mijn oma reageerde toen mijn ouders vertelden over hun verhuisplannen. Ze wilde toch wel erg graag weten of we ons in onze toekomstige woonplaats zouden aansluiten bij de volgens haar juiste kerk. Toen mijn ouders uitkwamen bij een in haar ogen te ‘lichte’ kerk, liet ze tussen neus en lippen door toch wel even weten dat dit niet haar keuze zou zijn geweest. Jaren later drong pas echt tot me door dat op de vele familieverjaardagen het vaak ging over verschillende kerken, de ligging van een bepaalde dominee of de kerkelijke cultuur in een stad of dorp. In hoeveel van die gesprekken zouden de kruisdood en opstanding van de Heere Jezus ter sprake zijn gekomen? Dat aantal is, vrees ik, op één hand te tellen.