Naast Cristian Climate Action Nederland, hebben ook andere organisaties hun steun voor de brief uitgesproken. Micha Nederland, Vegan Church, A Rocha en Op Goed Gerucht hebben allemaal de naam van hun organisatie onder de brief gezet. Daarnaast is deze ondertekend door tal van predikanten en andere mensen die op professionele wijze bij de PKN betrokken zijn.

In de brief wordt gesteld dat er op dit moment drie zaken prioriteit behoren te hebben binnen de kerk: ’Als eerste roepen wij u op om u hard te maken voor het versnellen van de verduurzaming van de Protestantse Kerk en haar dienstenorganisatie. Wat zou het goed zijn als de Protestantse Kerk daarin een voorbeeldfunctie zou vervullen voor andere organisaties, als zij haar huidige duurzaamheidsinspanningen vergroot en zo snel mogelijk klimaatneutraal wordt. Dit zou een krachtig signaal zijn aan de samenleving dat het de Protestantse Kerk menens is.’

Daarnaast is het volgens de ondertekenaars van de brief ook van groot belang dat de PKN zich duidelijk en hard verwoordt als het om dit onderwerp gaat: ’Wij roepen u op om in uw spreken over duurzaamheid duidelijk te zijn over de omvang en de impact van de klimaat- en ecologische crisis. We bevinden ons in een noodsituatie en staan op een scharnierpunt in de geschiedenis. Te vaak schrikken we er als burgers en ook als christenen voor terug om de rauwe werkelijkheid onder ogen te komen, terwijl juist ons geloof ons de moed zou kunnen geven om het duister te zien zonder dat de bodem onder ons bestaan wegvalt.’

In de brief is men kritisch op het jaarthema dat door de PKN gekozen is. ’Van U is de toekomst’, kan mensen volgens de schrijvers in de verleiding brengen om de worsteling met het onrecht uit de weg te gaan ’dat wij als bevoorrechte leden van een rijke westerse samenleving, andere wereldbewoners en de aarde waarop we leven aandoen’.

’Wanneer we te snel een nieuwe hemel en aarde voor ons zien, zijn we niet meer dan profeten uit de tijd van Jeremia die valse hoop verkondigden’, aldus de brief. ’Want wanneer we te snel onze toevlucht nemen tot de hoop, voeden we onbedoeld de gedachte die pleitbezorgers van ons huidige economische systeem ons maar al te graag doen geloven, namelijk dat we mogen doorleven en consumeren zoals we nu doen. Wat van ons gevraagd wordt is rouw en bekering. Ons vertrouwen op Gods toekomst mag ons de kracht geven om te geloven dat andere wegen mogelijk zijn, maar mag nooit ook maar de geringste aanleiding geven om onze verantwoordelijkheid uit de weg te gaan.’

Ten derde roepen de briefschrijvers de kerk op om zich duidelijk uit te spreken voor een daadkrachtiger klimaatbeleid vanuit de Nederlandse overheid: ’Die zet zich onvoldoende in om haar aandeel te leveren in het beperken van de opwarming van de aarde.’ De brief stelt dat de PKN de afgelopen jaren regelmatig een fel publiekelijk standpunt innam rondom het vluchtelingenbeleid en daarbij er niet voor terugschrok de overheid te bekritiseren. Men verwacht in het klimaatdebat nu dezelfde toon.